Από τη Φλώρινα διέρχεται ένα ποτάμι, γνωστό ως ποτάμι της Φλώρινας, που πηγάζει από τη Βίγλα του Πισοδερίου, από τη συμβολή των οροσειρών Βαρνούντα και Βέρνου και χύνεται στον Εριγώνα, παραπόταμο του Αξιού ποταμού.
Το ποτάμι αυτό, γνωστό απο παλαιοτάτων χρόνων, με το όνομα Λύγκος,μετά την κάθοδο των Σλάβων, δηλαδή μετα τον έβδομο μετά Χριστόν αιώνα, ωνομάστηκε σλαβικά Στάρα Ρέκα (παλιό ποτάμι) και ακολούθως, κατα τα πρώτα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πήρε την τουρκική ονομασία Καρά Σού (μαύρα νερά, μαύρο ποτάμι).
Στη συνέχεια, κατά τα ύστερα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το ποτάμι, στα τουρκικά, ωνομάστηκε Σακουλέβας.
Το ποτάμι αυτό, που, με την αδιαμόρφωτη κοίτη, στη διαδρομή του, από τη Φλώρινα μέχρι το τελευταίο ελληνικό χωριό,δυτικά, προς τη Σερβία, κατέκλυζε την περιοχή και προκαλούσε ζημιές, πιστεύω ότι έδωσε την ονομασία στην πόλη της Φλώρινας.
Το πρόσφυμα -φλ στην αρχαία ελληνική, προδίδει την έννοια του κατακλύζω, σκεπάζω με νερά, πληρώ, συγκαλύπτω, φλύω= κατακλύζω, Έτσι, λχ: [Ανάφλυστος (σημερινή Ανάβυσος), Φλύα (σημερινό Χαλάνδρι)], φλοιός, φλέβα, φλόγα κλπ. + ώρινα (αρχαίο ελληνικό ρήμα: ορίνω= προκαλώ, εγείρω, αόριστος ώρινα),Φλ-ώρινα : τόπος προκλήσεως κατακλύσεων.
Αντίστοιχα: Ελώρινα, Ελωρίνη, παράκτια, κατακλυζομένη αρχαία ελληνική οδός, πλησίον των Συρακουσών.
Έτσι, επειδή στην περιοχή,τόσον στην πόλη της Φλώρινας, γύρω από το ποτάμι, όσο και στίς παρόχθιες του ποταμού πεδιάδες, μεχρι τα σύνορα της Σερβίας, κατέκλυζαν τα νερά του ποταμού, κατά την εποχή της εξάρσεως των υδάτων, η πόλη ωνομάστηκε Φλώρινα.
Βεβαια υπάρχει και η παλαιότερη ετυμολογία , με την οποία δεν συντάσσομαι, που έγραψε ο δικηγόρος και πρώην βουλευτής Φλωρίνης, ο Γεώργιος Μόδης, κατά τον οποίο, η λέξη Φλώρινα προέκυψε από τις λέξεις χλωρός, χλερηνός, απο τις οποίες προήλθαν οι λέξεις φλωρός, φλερηνός, Φλώρινα.
Γεώργιος Λ. Μαντρατζής, δικηγόρος τηλ 6944156616