«Εστíν Ελλάς και η Μακεδονία»
Όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου, στις παραμεθόριες περιοχές τους, ομιλούν ένα γλωσσικό ιδίωμα, που περιέχει στοιχεία των γλωσσών των γειτνιαζόντων χωρών, που λέγεται γλωσσικό ιδίωμα των παραμεθορίων, όπως ενδεικτικά συμβαίνειιδίωμα, που στις χώρες Φινλανδία- Σουηδία, Γαλλία- Γερμανία, Αυστρία- Κροατία, Ουγγαρία- Σλοβενία, Ελλιδίωμα, πουάδα- Βουλγαρία, Ελλάδα – Σερβία, Γερμανία-Πολωνία, Ιταλία- Ελβετία, Ιταλία- Αυστρία, Ρουάντα- Τανζανία (Σουαχίλι) κ.λ.π.
Το φαινόμενο αυτό γίνεται αντικείμενο εκμεταλλεύσεως, όταν σκοπιμότητες το απαιτούν. Το εμπλουτίζουν με γλωσσικά στοιχεία της επιδιώκουσας χώρας, με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία.
Τελικά, προβάλλοντας για εμπέδωση, το δόγμα ότι οι ομιλούντες το γλωσσικό ιδίωμα των παραμεθορίων περιοχών, είναι πολίτες της επιδιώκουσας χώρας ή εν πάση περιπτώσει, ενός ένδοξου, πάλαι ποτέ εκλάμψαντος λαού, με τον οποίο επιδιώκουν να ταυτιστούν, οι εύπιστοι το δέχονται και περαιτέρω το υποστηρίζουν, μέχρις αυτοθυσίας.
Με το πόνημά μου αυτό, σκοπό έχω να ξεδιαλύνω τη σχετική πλάνη αυτή, που προωθείται και παράλληλα, να διατρανώσω το ατόπημα των Ελλήνων ιθυνόντων, που υπέγραψαν τη συμφωνία των Πρεσπών.